Lees verder...
Eén van de eerste logees – ze hadden (en hebben) immers o.a. een hotel voor dieren – was Pavan, de verwaande zwarte Grote Poedel. Mijn liefde voor de Poedel was geboren. Ondanks alle fantastische (ras)honden die bij ons woonden, bleef de wens bestaan ooit een eigen Poedel te hebben.
Zoals de u wel bekende gezegde ‘oude liefde roest niet’ is hier helemaal op zijn plaats. Inmiddels wonen wij in het Noord-Limburgse Bergen, wederom vlakbij aan Nationaal Park de Maasduinen.
Samen met de Poedels is het een gezellige boel in huis. Ze voelen voor mij als mijn kinderen. Mijn hondjes hebben een druk leven, want we wonen ook nog naast de speeltuin, waar er steeds weer hordes fans (vanaf een jaar of 3) klaar staan om met ze te knuffelen.
Het leuke van de grootte van de vrolijke Middenslag Poedel, is dat ze handzaam zijn voor kinderen en ook graag geziene gasten op terras of zelfs op de Kalverstraat. U zult denken dat ik overdrijf, maar het laatste bezoek aan onze hoofdstad voelde alsof ik met George Clooney op straat liep. Tja, verschil moet er wezen ;-).
Overdag mogen ze mee naar mijn werk – ook ik werk nu in het familiebedrijf mee. We houden van afwisseling: met slecht weer decadent met de auto, wat beter weer achter in de fietskar. En wanneer we gaan touren, honden zonnebril op en mee op de scooter. Ik vertaal dit graag naar de Australische uitspraak van “What a dog’s life”, wat daar het tegenovergestelde betekent van de uitdrukking hier.
U begrijpt dat ik erg zorgvuldig fok en sporadisch een nestje heb. Vanzelfsprekend zijn de ouders uitgebreid getest en groeien de puppies op in huiselijke kring. Vandaar dat op mijn visitekaartjes staat: “Erkend en serieus fokker van vrienden voor het leven.“
Mocht u meer interesse hebben in mijn zwarte Middenslag Poedels, kunt u mij altijd aanspreken op een hondenshow, bellen of mailen.